روزی ابلیس با حضرت موسی(ع) ملاقات کرد و گفت: «تو برگزیده و هم‌سخن خدا هستی، و خدا تو را رسول خود قرار داده است، من گناه کرده‌ام می‌خواهم توبه کنم،

تو به درگاه خدا شفیع و واسطه من باش، و از خدا بخواه توبه ام را بپذیرد.»

موسی(ع) پیشنهاد او را پذیرفت و واسطه شد.

خداوند به حضرت موسی(ع) وحی کرد: «توبه ابلیس را می پذیرم، مشروط بر اینکه بر قبر آدم(ع) سجده کند.»

موسی(ع) فرمان خدا را به ابلیس ابلاغ کرد، ابلیس تکبر نمود و خشمگین شد و گفت: «من آن هنگام که آدم زنده بود او را سجده نکردم، اکنون که مرده است او را سجده کنم؟»

سپس ابلیس به موسی(ع) گفت: اکنون که نزد خدا از من شفاعت کردی، بر گردن من حقی پیدا نمودی، برای این که حق تو را ادا کنم تو را سفارش و نصیحت می‌کنم که در سه مورد مرا یاد کن (یعنی متوجه من باش که بر تو مسلط نگردم) و در این سه مورد تو را به هلاکت نیفکنم:

1-هنگامی که خشمگین شدی، مرا یاد کن، که در این هنگام مانند جریان خون در رگ‌های بدنت به تو نزدیک شده‌ام.

2- هنگامی که در جبهه جهاد, در برابر دشمن قرار گرفتی، مرا یاد کن، زیرا در این هنگام من نزدیک می‌شوم و وسوسه می‌کنم که تو زن و بچه داری به فکر آنها باش، با همین وسوسه، سست می‌گردی و پشت به جبهه می‌کنی.

3- بترس و دوری کن از خلوت کردن با زن نامحرم، زیرا در آن هنگام من بسیار نزدیک هستم، و بین تو و آن زن واسطه و دلال می‌گردم، تا شما را به هم نزدیک کنم و به گناه بی عفتی وادار نمایم.