در روایت هست که هر کس قطره اشکی به اندازه بال مگس برای امام حسین(ع) بریزد گناهان او بخشیده می شوند. این روایت با کارهای بد شیعیان چگونه قابل جمع است؟ شامل همه انسانها می شود؟
در ابتدا برخى از روایات در خصوص گریه بر امام حسین(ع) را می آوریم :
1. امام معصوم(ع) فرمود: «هر چشمى در روز قیامت به جهت سختى ها، گریان است؛ مگر چشمى که بر امام حسین(ع) گریسته باشد، این چشم خندان و بشاش است».الخصائص الحسینیه، ص 140.
2. امام رضا(ع) مى فرماید: «گریه بر امام حسین(ع) گناهان بزرگ را محو مى کند».مسند امام رضا(ع)، ج 2، ص 27 .
3. امام صادق(ع) مى فرماید: «کسى که به یاد امام حسین(ع) به مقدار بال مگسى، اشک از چشمانش جارى شود؛ ثوابش بر خداوند است و خداوند به کمتر از بهشت براى او راضى نمى شود».بحارالانوار، ج 44، ص 291.
4. از امام معصوم(ع) نقل شده است: «هر که بگرید یا بگریاند یا حالت اندوه و گریه داشته باشد، بر مصیبت امام حسین(ع)، بهشت براى او واجب مى شود».الخصائص الحسینیه، ص 142.
5. امام رضا(ع) مى فرماید: «... پسر شبیب! اگر مى خواهى براى چیزى گریه کنى، پس براى حسین بن على(ع) گریه کن که او را ذبح کردند؛ چنان که گوسفند را ذبح مى کنند ... پسر شبیب! اگر براى حسین چنان گریه کنى که اشک هایت بر گونه هایت جارى شود، خداوند همه گناهان کوچک و بزرگ تو را مى آمرزد، اندک باشد یا بسیار ...».بحارالانوار، ج 44، ص 285.
عمل گریه بر امام حسین(ع) فرصت و تخفیفی برای شیعیان می باشد یعنی اگر پیروان مکتب اهل بیت گناهی مرتکب شوند و خطا کنند با این عمل گناهان آنها بخشیده و تخفیف داده می شود البته این به معنای آن نمی باشد که اگر از روی عمد گناه کنند و با خود بگویند که با قطره اشکی بر امام حسین (ع) تمام آنها بخشیده می شود ، چنین نیست. برای توبه و آمرزش شرایطی لحاظ می گردد که باید آن شرایط وجود داشته باشد از آن جمله می توان به قصد جدی برای ترک گناه و زشتی اشاره کرد و اینکه دوباره آنرا تکرار نکند؛ در نتیجه گریه با گناه با لحاظ شرایطی که اشاره شد قابل جمع می باشد. اگر کسی عاشورا را درک کند و به حقایق و اهداف این قیام آشنا باشد و برای مظلوم و حامی حق و یا دیگر حکمتهای عاشورا گریه نماید گناهانش مورد عفو واقع می شود.
1. امام معصوم(ع) فرمود: «هر چشمى در روز قیامت به جهت سختى ها، گریان است؛ مگر چشمى که بر امام حسین(ع) گریسته باشد، این چشم خندان و بشاش است».الخصائص الحسینیه، ص 140.
2. امام رضا(ع) مى فرماید: «گریه بر امام حسین(ع) گناهان بزرگ را محو مى کند».مسند امام رضا(ع)، ج 2، ص 27 .
3. امام صادق(ع) مى فرماید: «کسى که به یاد امام حسین(ع) به مقدار بال مگسى، اشک از چشمانش جارى شود؛ ثوابش بر خداوند است و خداوند به کمتر از بهشت براى او راضى نمى شود».بحارالانوار، ج 44، ص 291.
4. از امام معصوم(ع) نقل شده است: «هر که بگرید یا بگریاند یا حالت اندوه و گریه داشته باشد، بر مصیبت امام حسین(ع)، بهشت براى او واجب مى شود».الخصائص الحسینیه، ص 142.
5. امام رضا(ع) مى فرماید: «... پسر شبیب! اگر مى خواهى براى چیزى گریه کنى، پس براى حسین بن على(ع) گریه کن که او را ذبح کردند؛ چنان که گوسفند را ذبح مى کنند ... پسر شبیب! اگر براى حسین چنان گریه کنى که اشک هایت بر گونه هایت جارى شود، خداوند همه گناهان کوچک و بزرگ تو را مى آمرزد، اندک باشد یا بسیار ...».بحارالانوار، ج 44، ص 285.
عمل گریه بر امام حسین(ع) فرصت و تخفیفی برای شیعیان می باشد یعنی اگر پیروان مکتب اهل بیت گناهی مرتکب شوند و خطا کنند با این عمل گناهان آنها بخشیده و تخفیف داده می شود البته این به معنای آن نمی باشد که اگر از روی عمد گناه کنند و با خود بگویند که با قطره اشکی بر امام حسین (ع) تمام آنها بخشیده می شود ، چنین نیست. برای توبه و آمرزش شرایطی لحاظ می گردد که باید آن شرایط وجود داشته باشد از آن جمله می توان به قصد جدی برای ترک گناه و زشتی اشاره کرد و اینکه دوباره آنرا تکرار نکند؛ در نتیجه گریه با گناه با لحاظ شرایطی که اشاره شد قابل جمع می باشد. اگر کسی عاشورا را درک کند و به حقایق و اهداف این قیام آشنا باشد و برای مظلوم و حامی حق و یا دیگر حکمتهای عاشورا گریه نماید گناهانش مورد عفو واقع می شود.
