من پسر کسی هستم که به «قتل صبر» کشته شد و همین افتخار مرا بس!
قتل صبر آن است که انسانی یا حیوانی را بسته نگه دارند و بکشند. در حدیث است که پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم کسی را این گونه نکشت و از این گونه کشتن چهارپایان نهی شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگه دارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد.1
به شهدا و اسیرانی که کشته می شوند نیز «مصبور» گفته می شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می شوند نیز به کار می رود.2
از مظلومیت سیدالشهداء علیه السّلام و قساوت کوفیان یکی هم آن بود که حسین بن علی علیه السّلام را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه های شمشیر و نیزه قرار دادند.
امام سجاد علیه السّلام به عنوان افشاگری از ستم یزیدیان،در خطبه ای که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسی رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: «اَنَا ابنُ مَن قُتِلَ صَبراً وَ کَفی بِذلِکَ فَخراً»3 من پسر کسی هستم که به «قتل صبر» کشته شد و همین افتخار مرا بس!
در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به «قتل صبر» کشت.4
منبع:
1. مجمع البحرین، ص 303 و306.
2. دائرة المعارف الاسلامیه، ج14، ص 137.
3. اعیان الشیعه، ج1، ص 614.
4. تاریخ الاسلام، ذهبی، ج5، ص 21.
5. فرهنگ عاشورا، ص 381و 382.
